Verse : Mesth
Her dogan yeni bi gün kalan ömrüm için yeni dogum günüm Dünya'ya çiplak gözle
Baktim bir gün sorunlarin her geçen gün arttigini gördüm dilimi tutamaz oldum
Kapitalist düzene hergün sövdüm her baslayan yeni bi gün ve her gün dogan
Yeni güne baslamak için bu gün yalnizligima küstüm hayatta bir defa asik oldum
Sevdigim sahsa uzanmak için bi yol tuttum lakin toprakli yolum karanlikla bezendi
Sagim ve solum ortasindayim onca kurdun yapmacik Günaydinla uyandim
Gözümü açtim annemi gördüm sonra babam kardeslerim yakinlarim ve
Istanbul'u buldum insanlarla tanistim ve bi gün parami vermedigim için vuruldum
Sonra meleklerle konustum sebebini bulmustum canlilarin içindeki DOYUMSUZ ÇOCUK!
[x2]
Deniz karaya küskün bu gün yesil yitik ve üzgün Eylül'deki son günüm de
Böyle geçti iste köseye kapanmis bi Ekim sirada bekler beni okyanusta
Kaybolmus bi gemi damarlarimda dolasa dursun
Verse : Memo
Bir Eylül ayinda kaybettim ben seni ama yazdigim satirlar ölmeyecek ebedi
Sonbahar yapraklari gibi solgunum bu gün aciyi içinde degil gözlerimde gördüm
Sonsuz umutsuzluk kafamda yorgun bir beden ateste yanarim ben
Hem de hiç söylenmeden karanlik ve yalnizlik beni hiç birakmazlar
Oysa ne güzeldi hayat hayallerim ölmeden güzel sözler yok artik
Hepsini unuttum dogan güne karsi kayitsiz ve suskunum
Çekilmez böyle yasam sanki zaman bana düsman geçmiyor saatler lanet
Mutsuz ve huzursuzum ayni kalbim gibi bombos bir sahnedeyim
Elimde sigaram yanar nerde eski günlerim kaderde bu da varmis
Malesef kaçis yok sonu olmayan bir yolun içindeyim
[x2]
Deniz karaya küskün bu gün yesil yitik ve üzgün Eylül'deki son günüm de
Böyle geçti iste köseye kapanmis bi Ekim sirada bekler beni okyanusta
Kaybolmus bi gemi damarlarimda dolasa dursun
Her dogan yeni bi gün kalan ömrüm için yeni dogum günüm Dünya'ya çiplak gözle
Baktim bir gün sorunlarin her geçen gün arttigini gördüm dilimi tutamaz oldum
Kapitalist düzene hergün sövdüm her baslayan yeni bi gün ve her gün dogan
Yeni güne baslamak için bu gün yalnizligima küstüm hayatta bir defa asik oldum
Sevdigim sahsa uzanmak için bi yol tuttum lakin toprakli yolum karanlikla bezendi
Sagim ve solum ortasindayim onca kurdun yapmacik Günaydinla uyandim
Gözümü açtim annemi gördüm sonra babam kardeslerim yakinlarim ve
Istanbul'u buldum insanlarla tanistim ve bi gün parami vermedigim için vuruldum
Sonra meleklerle konustum sebebini bulmustum canlilarin içindeki DOYUMSUZ ÇOCUK!
[x2]
Deniz karaya küskün bu gün yesil yitik ve üzgün Eylül'deki son günüm de
Böyle geçti iste köseye kapanmis bi Ekim sirada bekler beni okyanusta
Kaybolmus bi gemi damarlarimda dolasa dursun
Verse : Memo
Bir Eylül ayinda kaybettim ben seni ama yazdigim satirlar ölmeyecek ebedi
Sonbahar yapraklari gibi solgunum bu gün aciyi içinde degil gözlerimde gördüm
Sonsuz umutsuzluk kafamda yorgun bir beden ateste yanarim ben
Hem de hiç söylenmeden karanlik ve yalnizlik beni hiç birakmazlar
Oysa ne güzeldi hayat hayallerim ölmeden güzel sözler yok artik
Hepsini unuttum dogan güne karsi kayitsiz ve suskunum
Çekilmez böyle yasam sanki zaman bana düsman geçmiyor saatler lanet
Mutsuz ve huzursuzum ayni kalbim gibi bombos bir sahnedeyim
Elimde sigaram yanar nerde eski günlerim kaderde bu da varmis
Malesef kaçis yok sonu olmayan bir yolun içindeyim
[x2]
Deniz karaya küskün bu gün yesil yitik ve üzgün Eylül'deki son günüm de
Böyle geçti iste köseye kapanmis bi Ekim sirada bekler beni okyanusta
Kaybolmus bi gemi damarlarimda dolasa dursun
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder